ISSN 2084–1418
Wersją pierwotną czasopisma jest wersja papierowa

2016, Nr (9), Dziedzictwo kulturowe


Katarzyna Puzon
„To morze jest moje”. Dziedzictwo miejskie w Bejrucie

Pobierz wersję elektroniczną
Słowa kluczowe: dziedzictwo, miasto, temporalność, Bejrut, Liban.

Abstrakt:
Od ponad 20 lat Bejrut jest laboratorium odbudowy miasta po zniszczeniach wojennych. Pewne jego części sprawiają wrażenie miejsca prowadzonego na wielką skalę eksperymentu miejskiej odnowy. Społeczno-przestrzenne przeobrażenia wywołały mieszane reakcje a także obawy wśród mieszkańców, lokalnych aktywistów i planistów. Część z nich głosiła wręcz , że dziedzictwo padło ofiarą działań firm deweloperskich. Ta krytyka może być jednak rozumiana w kategoriach dążenia do lepszej przyszłości, szczególnie że idea dziedzictwa zaczęła ostatnio się zmieniać, przechodząc przemianę od koncepcji dziedzictwa jako „rodzinnej schedy” w stronę jego rozumienia jako problemu wspólnotowego. W artykule badane są dyskursy i praktyki tworzące miejskie dziedzictwo w powojennym Bejrucie. Przede wszystkim analizie poddane są dyskursy i praktyki lokalnych aktorów – rybaków z dzielnicy al-Daliyeh oraz Grupy Dyktafon. Odwołując się do kategorii „uwspółcześniania przeszłości” zaproponowanej przez Sharon Macdonald, autorka zwraca szczególną uwagę na miejskie i społeczno-przestrzenne wymiary dziedzictwa w stolicy Libanu.

Informacje o autorze:
KATARZYNA PUZON – antropolog społeczny, pracownik naukowy Centre for Anthropological Research on Museums and Heritage (CARMaH) na Uniwersytecie Humboldta w Berlinie. E-mail: katarzyna.puzon[at]hu-berlin.de.

Prace cytowane Rozwiń
Powrót