Rocznik Antropologii Historii ma budować trwałą przestrzeń współpracy między historiografią a antropologią kulturową oraz odpowiadającymi im metodologiami w zakresie wielopłaszczyznowych badań nad przeszłością i funkcjonowaniem jej obrazów w ludzkich kulturach. Łamy czasopisma są jednak również otwarte dla przedstawicieli innych dyscyplin humanistyki, zwłaszcza literaturoznawstwa, religioznawstwa, filozofii czy socjologii, które podejmują się badań nad przeszłością i jej przedstawieniami czynionymi w kluczu kulturowym.
Powiązania historii i antropologii kulturowej, w zależności od przyjętych, lokalnych tradycji klasyfikacyjnych, otrzymywały różne nazwy. Stąd mówi się o historii kulturowej, historii antropologicznej, mikrohistorii, antropologii historycznej, etnografii historycznej, etnohistorii itd. Rocznik Antropologii Historii nawiązuje swym profilem do wszystkich tych tradycji, poszukując przy tym własnej, oryginalnej tożsamości badawczej. Osiągane jest to poprzez dwutorową linię tematyczną pisma – nastawioną z jednej strony na promocję praktyki interpretacyjnej badaczy przeszłości, z drugiej zaś metarefleksję i studia szczegółowe nad miejscem i rolą historii oraz szeroko pojętej wiedzy o przeszłości we współczesnej kulturze.